Şimdiki zaman politikacılarımız çok şanslılar diye düşünüyorum.

Siyasete…

Demokratik kazanımlara baktığımızda…

Cefa-sefa ekseninde…

Yakın tarihin siyasetçileri, her dönem üzerine kona kona gelen bir siyaset kurumunun içinde faaliyet göstermekteler.

Geçmişte…

Gerçekten de politikacılar, çok fazla cefa çekmek zorunda kaldılar. Hükümet ettikleri, iktidar oldukları zamanlarda, istikrarsızlık veya kaos nedenlerinden dolayı, ya şapkalarını alıp gitmek mecburiyetinde “bırakıldılar” ya da…

Zorunlu olarak bir süre siyaset yapamama engeliyle karşılaştılar.

Demokrasinin olgunlaşmasında, liberalleşme adımlarında, iyi kötü işleyen bir siyaset mekanizmasının olağanlaşmasında, gerçekten de geçmişte hizmet etmiş politikacılarımızın emeklerini unutmamak gerekir diye, düşünmekteyim.

Askerî darbe ve asgari rejimlerle siyaset yapmak durumunda bırakılan siyasetçilerin, yine de memlekete bir çivi çakmak babında ellerinden geldiğince mücadele etmeleri, gözlerden uzak tutulamaz.

Bugünün siyasetçileri, gerçekten de artık çok daha steril bir ortamda siyaset yapmaktalar. Her on yılda bir darbe teşebbüsü olur mu tedirginliği olmadan, meşruiyet zaafına düşülmeden, parlamentoda yasama faaliyetlerine katılmak, geçmişe göre bayağı ayrıcalıklı bir süreç olsa gerek.

Yalnız bu dönemde, başka sıkıntılar var. O da, ne uzlaşma denen ne de istişare denen ne de müzakere denen birlikte yönetişim araçlarından yararlanılamamasıdır.

Bir türlü cumhuriyet rejimimizi demokratik olgunlukla taçlandıramıyoruz. Bu dönemde en büyük eksiğimiz oturup, birkaç kelam edebilecek ortamın yoksunluğu.

Demek ki, daha katetmemiz gereken mesafe fazla!